Αγάπη

*άλλο ένα ποίημα μου που δημοσιεύθηκε στο blog "Η ΠΟΙΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΕΚΠΟΙΗΣΗΣ"




 

Αγάπη

και χαμογελάς στο είδωλό σου σε κάθε τζάμι

Αγάπη

και οι νύχτες ξαφνικά δεν έχουν δόντια

ακουμπάς στο μαξιλάρι

και τα μαλλιά σου απλώνονται σαν κύματα -

κλαδιά των δέντρων για να γεμίσουν με λουλούδια

Αγάπη

Τι χρειάζεται γι΄αυτό

Ένα πρόσωπο

μέσα σε χίλια δυο άλλα

Ένα στόμα μία λέξη δύο μάτια

Ένα σύμπαν κλειδωμένο μέσα σ΄ένα σώμα

που έρχεται καταπάνω σου

Μια ζωή με τους δικούς της πλανήτες και αστερισμούς

που συναντάει την τροχιά σου

και στο σημείο συνάντησης

όλα τα άλλα σβήνουν

Ξεκινάς για το άγνωστο απ’ την αρχή

σαν να μην έχεις ζήσει κάποτε

το παρελθόν κοντανασαίνει ένα βήμα πίσω

οι χάρτες οι παλιοί έχουν πια σβήσει, θρυμματίζονται

και μένει μόνο ένας δρόμος ανοιχτός

μπροστά σου

                            

                       

                                                                                            (Στον Μ.)